Frans schrijver, *13.5.1840 Nimes, ♱16.12.1897 Parijs; broer van Ernest Daudet, vader van Léon Daudet. Van 1860—65 was Daudet secretaris van de hertog van Morny, daarna wijdde hij zich geheel aan het schrijven.
Hij was een zeer succesvol auteur van vriendelijk-ironisch-humoristische romans, die voornamelijk spelen in de kringen van de burgerij. Milieu en mensen worden op kleurrijke, realistische wijze beschreven. Hij werd beïnvloed door Zola, Flaubert en de gebroeders Goncourt. Zijn werk onderscheidt zich van het naturalisme door een gevoelvolle bewogenheid.
Werken: proza: Lettres de mon moulin (1868), Tartarin de Tarascon (1872), Contes du lundi (1872), Fromont jeune et Risler ainé (1874), Jack (1876), Le nabab (1877), Les rois en exil (1879), Numa Roumestan (1881), L’évangéliste (1883), Sapho (1884), Tartarin sur les Alpes (1885), L’immortel (1888), Port Tarascon (1890), Lapetiteparoisse (1895), Soutien de familie (1898); poëzie: Les amoureuses (1857); toneel: L’Arlésienne, (1872); autobiografisch: Le petit chose (1868), Souvenirs d’un homme de lettres (1888), Trente ans de Paris (1888), Notes sur la vie (1899). Uitgave: Oeuvres complètes (1929-31).Litt. J.H.Bornecque, Les années d’apprentissage d’A.Daudet (1951); M.Bruyère, La jeunesse d’A. Daudet (1955); M.Sachs, The career of A.Daudet (1966).
