[Fr. cerf des dames], o. (-en), hertesoort. Het damhert, Dama dama, is een permanent gevlekte hertesoort, oorspronkelijk voorkomend in het Middellandse-Zeegebied, oostwaarts tot in Iran, al zeer vroeg als parkhert zeer verbreid (in Europa tot in Finland en Ierland).
Het gewei is breed schoffelvormig en kan tot 70 cm lang worden; de schouderhoogte bedraagt ca. 90 cm.De oorspronkelijke kleur is warm bruin met witte vlekken. De mannetjes hebben een opvallende adamsappel. In parken is een aantal opvallende kleurslagen ontstaan: wit, crème, menil, zandkleur, tot vrijwel zwart toe. In het wild is het damhert sterk in aantal teruggelopen. Het bewoont half-open terrein in kudden van wisselende grootte. Verwilderde damherten komen o.a. binnen de wildrasters op de Veluwe voor.
Per keer worden 1-3 kalfjes geboren, die tot de bronsttijd (herfst) gezoogd worden. Het gewei is pas na bijna 10 jaar maximaal ontwikkeld. De grootste levensduur is waarschijnlijk ca. 20 jaar. Door het merkwaardige gewei neemt het damhert een eigen plaats in onder de hertachtigen. De oostelijke vorm, het Mesopotamisch damhert (Dama dama mesopotamica) is vrijwel uitgeroeid op enkele restpopulaties in Iran na. In parken en dierentuinen tracht men deze vorm te behouden. Het dier is wat groter, iets anders gekleurd en heeft een enigszins ander gewei.
