Edouard, Frans politicus, *18.6.1884 Carpentras (Vaucluse), ♱10.10.1970 Parijs. Daladier studeerde geschiedenis.
In 1919 werd hij radicaal-socialistisch afgevaardigde in de Kamer. Sedert 1924 bekleedde hij verscheidene ministersposten en was in 1933 en 1934 korte tijd minister-president. Als aanhanger van de Volksfront-gedachte trad Daladier in 1936 als minister van Defensie toe tot het linkse kabinet-Blum. In april 1938 vormde Daladier zijn derde kabinet. In dat jaar tekende hij namens Frankrijk de akkoorden van München en Berchtesgaden. Na de oppositie van Bonnet te hebben gebroken, hetgeen tot diens aftreden als minister van Buitenlandse Zaken leidde, wist Daladier de oorlogsverklaring (Tweede Wereldoorlog) aan Duitsland op 3.9.1939 door te zetten.
In mrt. 1940 trad hij als minister-president af en werd minister van Nationale Verdediging in het kabinet-Reynaud. Na de Franse capitulatie werd Daladier door de Vichy-regering gearresteerd. In het zgn. Proces van Riom (1942; Riom, Proces van) nam hij scherp stelling tegenover H.Pétain. In 1947 werd hij weer in de Nationale Vergadering gekozen. Daar leidde hij zijn partij nog tot 1958.
Werken: Ce que veut la France (1939), La défense du pays (1939), Réponse aux chefs communistes (1946).
