[Fr.], o., samenstel van barstjes (craquelures) in de verf- of vernislaag van schilderwerk of in het glazuur van keramische produkten.
Craquelé werd het eerst door Chinezen toegepast in de vorm van een glazuur voor porselein en aardewerk, dat de eigenschap haarscheuren te vormen bezit, waardoor op de voorwerpen, die ermee bedekt zijn, een netwerk van scheurtjes ontstaat van dikwijls grote decoratieve waarde. Ook op schilderijen ontstaat craquelé, hetzij reeds vroegtijdig door onjuiste samenstelling van de gebruikte materialen (contractiecraquelé) of door ouderdom (haarbarst). Door bepaalde craquelévernissen en bruineersel kan men ook kunstmatig craquelé aanbrengen om ouderdom voor te wenden.
