[Lat., aanbeveling], v., een rechtshandeling waardoor, in het Laatromeinse Rijk, maatschappelijk zwakkeren zich lieten opnemen als cliënten van iemand die machtiger was.
In geval van commendatio boden de cliënten hun diensten aan en stonden vaak de eigendom van hun onroerend bezit af; dit kregen zij terug in gebruik, bezwaard met geldelijke en andere verplichtingen (karweien). De commendatio bleef op grote schaal toegepast gedurende het Merovingische tijdvak en evolueerde tot de horigheid.
