Aimé, Franstalig schrijver en dichter uit Martinique, *25.6.1913 Basse-Pointe (Martinique). Césaire studeerde letteren te Parijs en kwam daar in contact met Afrikanen die net als hij niet langer in het gareel van de westerse beschaving wilden lopen.
Césaire was een van de oprichters van het tijdschrift L’Étudiant Noir en heeft de négritude-beweging in de Afrikaanse letterkunde sterk gestimuleerd.Hij werd ook beïnvloed door Rimbaud en Péguy en er bestaat een wisselwerking tussen hem en de Franse surrealisten. Zijn poëzie wordt gekenmerkt door een voortdurende explosie van verrassende beelden en gevoelens, een grote taalrijkdom en een apocalyptische visie op een nieuwe wereld waarin vrijheid voor de onderdrukten zal zijn. Heimwee naar Afrika en het zoeken naar eigen identiteit spelen een grote rol in het werk van deze afstammeling van uit Afrika gedeporteerde slaven.
Werken: Cahier d’un retour au pays natal (1939), Les armes miraculeuses (1946), Soleil cou-coupé (1948), Corps perdu (1949), Discours sur le colonialisme (1955), Lettre à Maurice Thorez (1956), Et les chiens se taisaient (1956), Ferrements (1959), Cadastre (1961), Toussaint-Louverture, étude historique (1962), La tragédie du roi Christophe (1964), Une saison au Congo (1967), Une tempête (1969).
LITT. L. Kesteloot en B. Kotchy, A. Césaire, l’homme et l’oeuvre (1973).
