m. (-en), grond die een briklaag bezit.
Brikgrond is een van de vijf orden uit het Ned. systeem voor bodemclassificatie. Het zijn gronden met een briklaag die op minder dan 80 cm diepte begint. Een briklaag is een inspoelingslaag, waarin door uitspoeling uit de bovengrond verrijking met fijne minerale bestanddelen heeft plaatsgevonden. Dit verschijnsel kan herkend worden aan kleihuidjes op de structuurelementen in de briklaag; deze ontbreken in de uitspoelingslaag. Brikgronden komen vrijwel uitsluitend voor op de löss.
