[Lat., kort], v., vorm van een muzieknoot in de middeleeuwen en de renaissance.
In het muziekschrift behoort de brevis (de korte noot) samen met de longa (de lange noot) tot de oudste tekens, waaraan de duur van de aangeduide toon was af te lezen. Teken De tempusaanduiding bepaalde of de brevis de helft dan wel een derde deel van de longa uitmaakte. De brevis op haar beurt werd onderverdeeld in twee of drie semibreves. Omdat het teken van de semibrevis overeenkomt met het teken voor de hele noot in het huidige muziekschrift, werd tot voor kort de brevis getranscribeerd door twee hele noten. Vanwege de overzichtelijkheid is men tegenwoordig ertoe overgegaan de transcriptie van mensurale muziek tweemaal te verkorten, zodat de brevis overeenkomt met één hele noot.
