Frans filmregisseur, *25.9.1907 Brémont-Lamothe (Auvergne). Hij studeerde letteren en wijsbegeerte te Parijs en vestigde zich aldaar als schilder.
In de latere jaren dertig werkte hij mee aan vier films, o.a. aan René Clairs Air pur (onvoltooid ten gevolge van de oorlogssituatie). Hij verbleef als krijgsgevangene in Duitsland. In 1943 debuteerde hij met Les anges du péché, met dialogen van Jean Giraudoux. Jean Cocteau schreef de dialogen voor Bressons vrije bewerking van een vertelling van Diderot: Les dames du Bois de Boulogne (1944—45). Bresson ging zelf de dialogen schrijven, o.a. voor Le journal d’un curé de campagne (1951), naar Georges Bernanos’ roman. In deze film ontplooide Bresson zijn sobere en precieze stijl met volledige concentratie op het hoofdgebeuren en met weglating van alle bijkomstigheden.
Zijn streven naar authenticiteit openbaart zich hier in de keuze van de achtergronden, waartegen nog onbekende acteurs, bij wie hij elke vorm van spel onderdrukt, de diepere zin van de handeling overdragen. Dit is mede te danken aan het camerawerk van Léonce Henry Burel (*1892) met wie hij ook samenwerkte in Un condamné à mort s’est échappé (1956), Pickpocket (1959) en Le procès de Jeanne d’Arc (1962), met als thema de bevrijding uit een geestelijke noodsituatie. Minder overtuigend zijn Au hasard, Balthazar (1965), Mouchette (1967) en Une femme douce (1969); Quatre nuits d’un rêveur (1971), naar Witte nachten van Dostojevski, getuigt opnieuw van een uniek niveau. In 1974 volgde Lancelot du Lac. LITT. R.Briot, R.Bresson (1957); J.Sémolué, Bresson (1962); A.Ayfre enz., The films of R.Bresson (1970).
