Henri, Frans litteratuur-historicus, *31. 7.1865 Aix-en-Provence, ♱l7.8.1933 Arthez-d’Asson (Pyreneeën). Hij was aanvankelijk jezuïet, maar trad in 1904 uit de orde om zich volkomen aan zijn litteraire werk te wijden.
Zijn hoofdwerk is: Histoire littéraire du sentiment religieux en France (11 dln. 1916-36), waarin hij de vormen van het Franse rooms-katholicisme sinds de 16e eeuw beschreef, speciaal het mysticisme. Daarnaast schreef hij een bundel studies Pour le romantisme (1924), waarin hij de romantiek als een soort litteraire mystiek beschreef.
In 1925 ontwikkelde hij een theorie over poëzie, die hij publiceerde in Prière et poésie en die tot veel discussies aanleiding gaf; hij verdedigde zich nader in La poésie pure (met R.de Souza; 1927) en in Racine et Valéry (1930).
LITT. A.Autin, L’abbé Brémond (1947); F.Hermans, L’humanisme religieux de 1’abbé H.Brémond (1965).
