Karl Hjalmar, Zweeds politicus, *23.11.1860 Stockholm, †24.2.1925 Stockholm. Branting was medeoprichter en vanaf 1907 leider van de Socialistische Partij.
Hij werd in 1896 als eerste socialist in het parlement gekozen. In 1917 was hij voorzitter van de Conferentie van Stockholm, een bijeenkomst tot herstel van de Tweede Internationale, en in 1919 voorzitter van de bijeenkomst van de Tweede Internationale in Bern.
Hij ijverde voor de Volkenbond, was eerste Zweedse afgevaardigde in de Assemblée van die Bond, en lid van de Volkenbondsraad (1923). In 1921 kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede.
Branting formeerde en leidde de eerste drie sociaal-democratische regeringen in Zweden (1920-25). Het gematigde karakter van de Zweedse sociaal-democratie is voor een deel op Brantings invloed terug te voeren.
LITT. Z. Höglund, K.H. Branting (1949).
