Henry, eigenlijk: Henry of Bratton, Engels rechtsgeleerde, †1268 in of bij Exeter. Als jurist was hij kanselier van het bisdom Exeter.
Zijn betekenis ligt in zijn onvoltooid gebleven boek over het Engelse recht van zijn tijd, Summa de legibus et consuetudinibus Angliae (1250-56; pas in 1569 uitgegeven) . Het werd geschreven op basis van tussen 1216-40 verzamelde rechterlijke uitspraken (ca. 2000), opgetekend in zijn Note-book. Uit dit werk blijkt dat het Engelse recht al in een zeer vroeg stadium zijn blijvende vorm heeft gevonden.
Het berustte op twee pijlers, de writs (de actiones, de in vaste vorm gegoten procesmiddelen) en de rechterlijke uitspraken. De invloed van het Romeinse recht (vooral in zijn gerecipieerde vorm) op Bracton is groot geweest.
Bractons invloed is tot in de 18e eeuw belangrijk geweest, met dien verstande dat deze in de 14e en 15e eeuw verzwakte, maar weer toenam toen de Common Law in de 16e eeuw terrein herwon. Uitgaven: Bracton’s note-book, door W.
Maitland (3 dln. 1887); Henricus de Bracton, de legibus et consuetudinibus Angliae, door J.E. Thorne (4 dln. 1968).
LITT. W. Fesefeldt, Engl. Staatstheorie des 13. Jahrh., H. de Bracton und sein Werk (1962); S.E. Thorne, H. de Bracton 1268-1968 (1970).
