Francesco, Italiaans architect, *25.9. 1599 Bissone, ♱2.8.1667 Rome. Na een opleiding tot eeldhouwer in Milaan vertrok Borromini in 1615 naar Rome, waar hij ca. 15 jaar, eerst onder de architect Maderna, later onder Bernini, als beeldhouwer werkzaam was in de Sint-Pieter.
Toen Borromini echter ook bij de bouw van de Sint-Pieter betrokken werd, raakte hij in conflict met zijn nieuwe werkgever. Zijn eerste zelfstandig verrichte werk was de bouw van de San Carlo alle Quattro Fontane.
Andere door hem gebouwde kerken zijn de Sant’ Ivo della Sapienza, Santa Agnese en Sant’ Andrea delle Fratte, alle te Rome. Borromini was een typisch vertegenwoordiger van de barok in de bouwkunst.
Hij introduceerde in Rome de gebogen, uitwaaierende en inzwenkende gevel, en bracht ook de gebroken frontons in zwang. Tijdens het pontificaat van paus Innocentius X (1644—55) nam hij de restauratie op zich van de San Giovanni in Laterano en van het Collegio di Propaganda Fide.
Borromini had grote invloed op tijdgenoten en opvolgers. Er bevinden zich tekeningen van hem in de Uffizi te Florence en in de Albertina te Wenen.
LITT. E.Hempel, F.Borromini (1924); H.Sedlmayr, Die Architektur Borrominis (2e dr. 1939); P.Portoghesi, Borromini nella cultura europea (1964); M.B.Ferrero, L’opera di F.Borromini nelle incisioni e nella critica barocca (1967); H.Thelen, Francesco Borromini, Die Handzeichnungen kritisch bearbeitet und herausgegeben (1967).
