Duits schrijver, *9.6.1877 Koningsbergen, †10.2.1945 Trins (Tirol). Borchardt woonde sedert 1904 voornamelijk in Italië, sinds 1933 daartoe gedwongen wegens zijn joodse origine.
In 1944 werd hij door de Gestapo gearresteerd, maar hij ontsnapte en dook onder in Oostenrijk.Borchardt was een man van veelzijdige kennis, een voortreffelijk redenaar, een hartstochtelijk partijkiezend criticus. Zijn werk wordt bepaald door de historische traditie, een voorliefde voor de romaanse culturen en voor de verzorgde en strenge vorm. Hij is bekend als verteller, het minst bekend als lyrisch dichter en als dramaticus.
Belangrijker is hij als essayist en als cultuurhistoricus. Grote verdienste heeft hij ook als vertaler, o.a. van Dante. Werken: poëzie: Jugendgedichte (1913), Vermischte Gedichte (1924); toneel: Die Verkündigung (1920); verhalen: Das Buch Joram (1907); essays: Gespräch über die Formen (1912), Pisa (1938). Uitgave: Gesammelte Werke (10 dln. 1955-68).
LITT. S. Rizzi, R.Borchardt als Theoretiker des Dichterischen (1958); M. Rychner, Aufsätze zur Literatur (1966); G. Buck, R.Borchardt (1972).
