m. (-s), (vero.) een schietwerktuig dat projectielen verschoot door middel van spankracht (katapult) of buskruitladingen.
De projectielen waren met springstof gevuld en werden over afstanden van maximaal 500 m onder grote elevatie weggeslingerd of -geschoten. Een van de oudste vormen van de bomwerper is de Coehoornmortier uit de 17e eeuw. Tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikten de Duitse troepen lichte en zware bomwerpers (‘Minenwerfer’), voor de beschieting van loopgraven. De moderne vormen van de bomwerper zijn de mortier en de geweergranaat.
