v. (-en).
1. bescherming van grond tegen uitholling door wind en water;
2. (ook: bodemverdediging) voorziening op de bodem van geul, rivier of kanaal op plaatsen, waar door grote stromingssnelheid van het water uitschuring optreedt door transport van bodemmateriaal.
BODEMKUNDE.
De bodembescherming bestaat o.a. uit verbouw van bepaalde gewassen (b.v. helm), uitvoering van juiste grondbewerkingen, aanleg van windsingels, terrassering en bespuiting van de grond met antistuifmiddelen.
WATERBOUWKUNDE.
Bodembescherming wordt veelvuldig toegepast aan de in- en uitstroomzijde van sluizen, gemalen, stuwen (ontvang- en stortebedden) en in sluitgaten van afdammingen. Een bodembescherming kan bestaan uit zinkstukken van rijshout of nylon, steenbestorting, basaltzetting of een asfaltconstructie. Bij de Haringvlietsluizen is de bodembescherming voorzien van betonnen piramiden om de stroom te breken.
