o., goud in de vorm van metaalfolie, vooral gebruikt voor het vergulden van hout, schilderijlijsten, steen, metaal, papier.
Bladgoud wordt vervaardigd door fijn goud eerst in de vorm van staven of repen uit te gieten en deze vervolgens tot platen uit te slaan, die voorts tot goudblik worden gewalst. Het wordt dan tussen vellen perkament in de perkamentvorm en daarna tussen goudslagershuidjes in de vliesvorm met de hamer op een marmeren of granieten aambeeld uitgeplet. Bladgoud kan uitgehamerd worden tot een dikte van 0,01 p.m. De goudblaadjes worden afzonderlijk tussen bladen van kleine, uit glad papier bestaande boekjes gelegd (papier met bolus of rood krijt geprepareerd om het aanhechten te voorkomen). De dikste soort bladgoud is het zgn. fabrieksgoud, dat voor vergulden van zilverdraad en voor het plomberen van tanden wordt benut.
