m. (-stenen), chemisch neerslagprodukt in de urineblaas.
Het begin van de steenvorming is de kern. Hij bestaat uit een neerslag van zouten uit de urine op de blaaswand (b.v. bij chronische blaasontsteking ten gevolge van blaasretentie), of op een vreemd voorwerp in de blaas (catheter, blaaspoliep, blaaskanker). De behandeling bestaat uit verwijdering van de blaassteen en behandeling van de aandoening die de vorming van de blaassteen veroorzaakt. Is deze niet volledig te genezen, dan is er kans op hernieuwde steenvorming. Een blaassteen kan ook gevormd zijn in hoger gelegen urinewegen (nierkelk, nierbekken) en afgedaald zijn naar de blaas om daar te blijven liggen.
