o. (-en), schietwapen, rechte buis waardoor pijltjes, soms ook balletjes, worden weggeblazen.
Het blaasroer komt voornamelijk voor in Zuid-Amerika (Amazone- en Guyanagebied), Midden-Amerika, Zuidoost-Azië, Indonesië (o.a. Kalimantan, Sumatra), en sporadisch in Noord-Amerika, Afrika (Madagascar) en Melanesië (Nieuw-Brittannië). Het wordt voornamelijk gebruikt als jachtwapen op vogels en klein wild. In de strijd in het oerwoud kan het blaasroer bij gebruik van (met curare) vergiftigde pijltjes een gevaarlijk wapen zijn. De meest gebruikte materialen zijn bamboe of hout. Is hout gebruikt, dan heeft men meestal met een enkelvoudig blaasroer te maken, waarbij het te bewerken materiaal in de lengterichting doorboord en vervolgens zowel in- als uitwendig gepolijst wordt.
Bij gebruik van bamboe worden tussenschotten verwijderd. Daar verzwakking is opgetreden door het wegvallen van de schotten, wordt de buis verstevigd door een tweede buis (eveneens zonder schotten maar met een iets grotere diameter) over de eerste heen te schuiven of door omwikkeling met rotan. De kleine pijltjes worden aan de achterzijde van een propje (vlier, katoen) voorzien, zodat hiermee de buis afgesloten wordt en de ingeblazen lucht voldoende druk krijgt om het pijltje te doen wegschieten.
LITT. E.Wustmann, Yahuá, die Blasrohr-Indianer (1960).
