[Eng.], v./m., een terugkoppelingssysteem in fysiologische processen.
Bij een feedback- of terugkoppelingssysteem gaat men uit van een principe zoals men dat kent in een thermostatisch gereguleerde verwarming: met behulp van een temperatuursensor blijft de temperatuur op de gewenste hoogte. Bij bio-feedback gaat men ervan uit dat het mogelijk is bepaalde fysiologische activiteiten (b.v. EEG-activiteit of bloeddruk) op een gewenst niveau te krijgen. EEGactiviteit is onbewust, men heeft er geen ‘sensor’ voor, maar ontwikkelingen in de elektronica en de psychofysiologie maken het mogelijko.a. EEG-activiteit te registreren.
Met behulp van speciale apparatuur kan men de output van de EEG-apparatuur (de EEG-frequenties) detecteren: 3 s a-activiteit hoort de proefpersoon als een lage toon, afwezigheid van a-activiteit als een hoge. Deze tonen worden opgevat als sensor voor de waarneming van EEG-activiteit, waarbij de hoge of lage toon fungeert als ‘thermostaat’.
Van bio-feedback worden positieve en negatieve resultaten vermeld, hetgeen een definitief oordeel over dit recente onderzoeksgebied onmogelijk maakt. De therapeutische mogelijkheden zijn echter groot, b.v. in verband met hart- en bloeddrukaandoeningen.
