[Port. bezuar, zie Perz. padzahr, steen tegen gif], m. (-s), hard rondachtig voorwerp, meestal in de maag (losliggend) van mens of dier (vooral herkauwers).
Een bezoar zet zich gewoonlijk in lagen af rond een kern, en kan gemakkelijk een middellijn van 10 cm bereiken. Meestal is hij gevormd uit minerale stoffen, onverteerbare plantevezels en haar. Er zijn veelal weinig klachten, maar bij te grote afmeting wordt de voedselpassage belemmerd. De behandeling is operatief. Dierlijke bezoars werden vroeger als universeel tegengif gebruikt, ook als amulet.
Litt. J.Kreemer, Bezoarstenen, moestika’s en goeliga’s (1934).
