v. (-n, -s),
1. een complex van verschijnselen, veroorzaakt door uitstorting van bloed in de hersenen: door een getroffen worden ;
2. (meest mv.) rustverstoring, onlusten: de Nederlandse beroerten; zie Raad van Beroerten.
De verschijnselen bij een beroerte (apoplexia cerebri) zijn afhankelijk van de plaats en uitgebreidheid van de bloeding. Bij een grote bloeding is de functie van de hersenen tijdelijk zeer sterk gestoord en treedt een plotselinge bewusteloosheid op. Tevens kan een verlamming ontstaan, die meestal pas duidelijk wordt wanneer het bewustzijn weer geheel of gedeeltelijk terugkeert. Een dergelijke verlamming treft meestal één lichaamshelft, een zgn.hemiplegie. Een beroerte kan verschillende oorzaken hebben. Op hogere leeftijd optredend is zij meestal een gevolg van een verhoogde bloeddruk, al dan niet gepaard gaande met een slagaderverkalking. Treedt zij op lagere leeftijd op, dan is meestal het scheuren van een aangeboren misvorming van een bloedvat de oorzaak.
