Jakob I, Zwitsers wiskundige, *27.12.1654 Bazel, ✝️ l6.8.1705 Bazel. Vanaf 1687 was hij hoogleraar wiskunde in Bazel.
Bernoulli was een van de eersten, die het machtige instrument van de juist uitgevonden differentiaal- en integraalrekening wist te hanteren. Hij leerde deze theorie uit de publikaties (1684, 1688) van Leibniz, met wie hij ook correspondeerde.Zijn voornaamste ontdekkingen betreffen o.a. de kettinglijn, het isoperimetrisch probleem, de isochrone kromme, de logaritmische spiraal, de vorm van een elastische staaf onder spanning, de zgn. ‘lemniscaat van Bernoulli’, de beginselen van de variatierekening en de waarschijnlijkheidsrekening (dit laatste in de Ars conjectandi, 1713). Naar hem heet in de waarschijnlijkheidsrekening een theorema. Ook heet naar hem een rij van getallen, de getallen van Bernoulli, die o.a. in de theorie der reeksontwikkelingen optreden. Zijn behandeling van isoperimetrische problemen vormde een voorbereiding op de variatierekening van Euler en Lagrange.
