v. (-en), het beoordelen van personen of van een werk van kunst of wetenschap.
In het Ned. militair recht beoogt beoordeling het verkrijgen van een juist beeld van de functievervulling en de persoonlijkheid van de beoordeelde, opdat kan worden uitgemaakt voor welke functie hij het best kan worden bestemd en of hij in aanmerking komt voor bevordering. Voorschriften betreffende het opmaken van beoordelingslijsten (marine: conduiterapporten) zijn voor Ned. officieren van de landmacht en de luchtmacht gegeven bij AMvB (KB 15.11.1960, Stb. 523 resp. 522). Voor onderofficieren van de Ned. landmacht en de luchtmacht en voor zowel de officieren als de onderofficieren van de zeemacht zijn overeenkomstige regelingen getroffen bij verschillende ministeriële beschikkingen (resp. van 6.12.1956, nr. P. 110.649 B en van 19.1.1973, nr. 830347/66702). In het algemeen wordt jaarlijks een beoordelingslijst opgemaakt; omtrent reserve-officieren in beginsel na elke periode van verblijf in werkelijke dienst.
Als beoordelaar treedt doorgaans de officier op, die de directe chef van de beoordeelde is. De beoordelaar moet zijn persoonlijk oordeel in een gesprek met de beoordeelde kenbaar maken. Twee hogere chefs kunnen een afwijkend oordeel vastleggen. Van minder gunstige waarderingen, in het bijzonder die welke een belemmering voor bevordering kunnen vormen, wordt de beoordeelde schriftelijk in kennis gesteld. Hij kan daartegen een bezwaarschrift indienen. Tegen de beslissing daarop, die wordt genomen na ingewonnen advies van een commissie van onderzoek, kan beroep worden ingesteld bij de ambtenarenrechter. In België bestaat een soortgelijk beoordelingssysteem voor officieren en onderofficieren.
