David, Israëlisch politicus, *16.10. 1886Plonsk, +1.12.1973 Tel Aviv. Ben-Goerion, de zoon van een zionistisch jurist, vestigde zich in 1906 in Palestina.
Hij ageerde vurig voor het Hebreeuws en tegen het Jiddisch. Ben-Goerion, die oorspronkelijk Grün heette, nam pas in 1910 - in zijn hoedanigheid van journalist - de naam Ben-Goerion aan. Tijdens de beginfase van de Eerste Wereldoorlog pleitte hij nog voor een loyale houding jegens het Osmaanse Rijk, waarvan Palestina toen nog deel uitmaakte, maar de Turkse vervolging van zionisten bracht hem tot andere gedachten.In mei 1918 werd Ben-Goerion opgenomen in het Jewish Legion, dat toen onder Britse leiding tegen de Turken vocht. Als overtuigd socialist werd hij een vurig pleitbezorger van de kibboets en behoorde hij tot de stichters van de vakcentrale Histradoet. In 1930 was BenGoerion een van de grondleggers van de Mapai: hij voerde scherpe oppositie tegen het Britse bestuur in Palestina. Na de stichting van Israël (1948) was Ben-Goerion tot 1953 premier en minister van Defensie. In de jaren 1955-63 bekleedde hij die functies opnieuw. In 1965 scheidde Ben-Goerion zich af van de Mapai en stichtte hij de Resjimat Po’alei Israel (= arbeiderslijst Israël), afgekort Rafi.
In 1967 verwisselde de Rafi de oppositie voor de regering, maar daarmee was Ben-Goerion het niet eens. In 1969 nam hij met een eigen lijst deel aan de parlementsverkiezingen, wat hem slechts vier mandaten opleverde. In 1970 trok Ben-Goerion zich uit de politiek terug. Werken: Rebirth and destiny of Israel (1952), Israel: years of challenge (1963), Erinnerung und Vermächtnis (1971). Litt. M.Edelman, Ben-Gurion (1964); J.Conroy, Ben-Gurion and the birth of Israel (1967); M.BarZohar, Ben Gurion, der streitbare Prophet (1968);Avi-Lai, D.Ben-Gurion, state builder (1974).
