Italiaans schilder, *ca. 1430 Venetië, †29.11.1516 Venetië; zoon en leerling van Jacopo, broer van Gentile. Bellini werd in zijn beginperiode beïnvloed door A.
Mantegna en de Paduaanse beeldhouwwerken van Donatello, waardoor zijn werken nog een sterk lineair karakter vertonen. Onder invloed van Piero della Francesca en vooral Antonello da Messina ontwikkelde hij langzamerhand een zachte picturale stijl, waarbij zijn toepassing van de olieverftechniek een belangrijke rol speelde. Bellini schilderde vooral religieuze werken (Transfiguratie, 1480, Napels; Madonna van San Giobbe, ca. 1485, Accademia, Venetië; Madonna, 1488, in de Santa Maria Gloriosa dei Frari, Venetië; Sacra Conversazione, 1505, in de San Zaccaria, Venetië). Op het eind van zijn leven begonnen wereldse elementen een rol te spelen in zijn werk (Godenfeest, 1514, Nat.Gallery, Washington; Venus, 1515, Wenen). Het landschap dat in zijn hele oeuvre een rol speelt, is nu poëtisch en atmosferisch, en kondigt de stijl van zijn leerlingen Giorgione en Titiaan reeds aan. Bellini was tevens portretschilder (Doge Loredan, 1501, Nat. Gallery, Londen).
Litt. P. Hendy en L. Goldscheider, G. Bellini (1945); L. Dussler, G.
Bellini (2 dln. 1959); S. Bottari, Tutta la pittura di G. Bellini (2 dln. 1963); G. Robertson, G. Bellini (1968).
