[Provençaals bastida, Oudfr. bastir, bouwen], burcht te Parijs, die in de Honderdjarige Oorlog is opgetrokken (1370-82) en ten tijde van het absolutisme diende tot gevangenis voor staatsgevaarlijke personen. De willekeur van de lettres de cachet, die o.a.
Voltaire en Fouquet in de Bastille deed belanden en de macabere (sterk overdreven) legenden die zich rond de burcht vormden, maakten de Bastille tot symbool van het despotisme, waartegen de revolutionaire volkswoede zich ontlaadde: op 14.7.1789 werd de Bastille bestormd en ingenomen, een gebeurtenis die als beginpunt van de Franse Revolutie en eindpunt van het Ancien Régime nog jaarlijks met de nationale feestdag wordt herdacht. Spoedig daarop werd de Bastille gesloopt.LITT. P.Chauvet, L’insurrection parisienne et la prise de la Bastille (1946); F.Funck-Brentano, Légendes et archives de la Bastille (1948).
