[Gr. ballein, werpen], v., leer die zich bezighoudt met de beweging van niet-geleide projectielen in de lucht.
Men maakt onderscheid tussen inwendige en uitwendige ballistiek. De inwendige ballistiek houdt zich bezig met de beweging van een projectiel in een vuurwapen of een vuurmond en de verschijnselen die optreden bij de ontsteking van de voortdrijvende lading (temperatuur, gasdruk, spanning, slijtage, corrosie enz.). Bij de praktische toepassing van de inwendige ballistiek staat het streven naar constante schietresultaten centraal: de toegepaste voortdrijvende ladingen geven een projectiel enerzijds de vereiste aanvangssnelheid en doen anderzijds de gasdruk niet te hoog oplopen. De uitwendige ballistiek is de leer van de banen, die projectielen buiten een vuurwapen of een vuurmond beschrijven. Een belangrijk onderdeel van de uitwendige ballistiek is de eindballistiek, waarbij het gaat om de uitwerking van projectielen. In de praktijk wordt bij de uitwendige ballistiek veel gebruik gemaakt van »schootstafels. Tot de uitwendige ballistiek behoren ook de raketballistiek en de aëroballistiek (d.i. de leer van de banen, die uit vliegtuigen geworpen of geschoten projectielen beschrijven).
