o. (-s), laser waarvan de straal gebruikt wordt om een doel te vernietigen.
© In diverse legers zijn al lasers in gebruik voor militaire communicatiedoeleinden en afstandsmeting. Zo hadden de Amerikanen in Vietnam succes met lasergeleide lucht-grondprojectielen. Ook het idee van de laser als wapen wordt bestudeerd (de VS besteden jaarlijks ca. $ 160 mln. aan dit onderzoek). Hoewel er successen gemeld worden, ziet het er niet naar uit dat laserwapens in de jaren tachtig praktisch gerealiseerd zullen zijn.
De werking van een laserwapen berust op het overbrengen van een grote hoeveelheid energie naar het doel, waardoor dit oververhit raakt of zelfs ten dele smelt. Dit betekent dat de laserstraal het doel moet raken (er is onderweg geen correctie mogelijk zoals bij doelzoekende raketten). De richtnauwkeurigheid moet dan ook bijzonder groot zijn en gaat de huidige optiek nog te boven. De energiehoeveelheid die overgebracht moet worden ligt in de orde van megawatt. Om een dergelijke energie op te wekken is een vrij omvangrijke apparatuur nodig. Dit betekent dat een laserwapen vast op de grond gestationeerd moet zijn of ingebouwd moet worden in een vrij groot vliegtuig, schip of satelliet.
Laserwapens op de grond hebben slechts een beperkt nut in verband met de gevoeligheid voor slecht weer (de laserstraal wordt tegengehouden door mist, regen en bewolking). Meer mogelijkheden bieden laserwapens in vliegtuigen, m.n. als verdedigingsmiddel tegen aanvallen met geleide projectielen. Het is in principe mogelijk lasers in satellieten te gebruiken als verdedigingsmiddel tegen intercontinentale raketten. Met een netwerk van dergelijke satellieten zou een verdedigingsgordel tegen intercontinentale raketten opgebouwd kunnen worden. Deze satellieten zouden evenwel zo groot zijn dat zij in onderdelen gelanceerd moeten worden en pas in de ruimte geassembleerd kunnen worden. En hoewel zoiets met behulp van de Spaceshuttle (of iets dergelijks) wel mogelijk is, worden de kosten van dit systeem zeer hoog, terwijl het nut twijfelachtig is (het systeem is te makkelijk in de war te brengen).
Bovendien zouden de satellieten m.n. in de constructiefase uiterst kwetsbaar zijn voor aanvallen. Latijnsamerikaanse bisschoppenraad, → CELAM. »Latin American Free Trade Association (L AFTA), Latijnsamerikaanse Vrijhandelsassociatie, opgericht in 1960. De opzet van de LAFTA was de afschaffing van de onderlinge invoerrechten met als uiteindelijk doel een gemeenschappelijke markt. Ofschoon de onderlinge handel tussen 1961-77 met 760 % toenam (de totale handel van de LAFTAlanden steeg in diezelfde periode met 420 %), was toch nog 87 % van het totale handelsverkeer gericht op niet-LAFTA-landen. De integratie vond in hoofdzaak plaats door samenwerkingsovereenkomsten tussen (groepen) landen of door complementariteitsovereenkomsten die per bedrijfstak werden gesloten, o.a. in de auto-industrie, de onderdelenindustrie en de chemische sector. De onderlinge handel tussen Brazilië en Argentinië bedroeg in 1977 70 % van de totale handel van deze landen.
Voor Mexico en Chili bedroeg dit percentage ca. 50 %. In 1966 begon men met een verrekeningssysteem, aangevuld met kredietovereenkomsten voor lidstaten met betalingsbalanstekorten. Rond het integratieproces bleven echter grote moeilijkheden bestaan door het verschil in economische omvang van de betrokken landen en de ongelijkheid van hun nationale ontwikkelingsniveaus. Daar kwamen verschillen bij inzake economische opvattingen, door nationale rivaliteit bij de industriële opbouw en doordat in zes landen een militaire dictatuur gevestigd werd. Ten slotte bleek dat alleen de drie meest ontwikkelde landen, Argentinië, Brazilië en Mexico, van de LAFTA hadden geprofiteerd. Als vervanging werd op 12.8.1980 te Montevideo een nieuwe handelsorganisatie opgericht, de → Latin American Integration Association.
In 1975 was al eerder, eveneens in een poging de economische integratie te bevorderen, de → Sistema Económicó Latinoamericana opgericht, waarvan een veel groter aantal landen lid is.
