Woordenboek van Neologismen

Marc de Coster (1999)

Gepubliceerd op 20-06-2017

Walkman

betekenis & definitie

Walkman - (Am.-Eng. WalkMan, een handelsmerk), kleine draagbare cassetterecorder met een koptelefoon. Soms vernederlandst tot wandelradio. Door het Japanse bedrijf Sony in 1979 voor het eerst in het Westen onder genoemd handelsmerk geïntroduceerd. In het midden van de jaren tachtig werd een gelijkaardig systeem gelanceerd voor cd’s in plaats van cassettes, de discman.

Walkman. Typisch voorbeeld van een noviteit die (met stip) de ‘conversatiewaarde’-hitparade omhoog stormt en dan in de kortste keren is uitgebrand. Thans vooral speeltje voor kinderen en volstrekt eenzelvige muziekverslaafden. Deze laatsten doen dan ook een moord om in het bezit te geraken van de originele ‘Belta-Skate’ van Peter Michael Henry. Een soort heup- en borstkuras met vakjes voor een tiental tapes, sigaretten, geld, paspoort, enz. Plus natuurlijk het sleuteltje van de rolschaatsen. Want, zoals uit de naam al enigszins blijkt, dit aardige accessoire is vooral ontworpen voor rolschaatsers die ondertussen via de koptelefoon hun favoriete muziek beluisteren. (Of een vreemde taal studeren, want dat kan natuurlijk ook, al hoor je er weinig van.) Hans Ferrée: Het trendletter ABC, 1983

Eén vreemde nam het op met zijn walkman, liet er een plaat van persen en ‘Campfire Tapes’ verkocht nr. 1 op de hitparade van onafhankelijke maatschappijen. Avenue, oktober 1988

Ik had net mijn eerste walkman en luisterde naar een bandje dat een oudere klasgenoot van de middelbare landbouwschool voor me had opgenomen. HP/De Tijd, 11-07-97