Sarcotheek - (Lat. sarx ‘vlees’), centraal archief waar voorwerpen bewaard worden, zoals een dagboek, favoriete kledingstukken of een gebalsemd huisdier, die mensen weer kunnen ophalen wanneer ze na hun dood in een volgende incarnatie zijn teruggekomen. Het plan hiervoor werd geopperd in het boek De geschiedenis van de Middernachtzon (1994) van Hugo Verbrugh, oud-columnist van NRC Handelsblad, en speelde in op de ideeën rond reïncarnatie. Eigenlijk gaat het om een digitaal systeem van 06-nummers waarin mensen hun levensloop kunnen intypen, en corresponderend daarmee het oprichten van het hierboven genoemd archief. Al in 1980 stond in het blad van de Erasmusuniversiteit, Quod novum, een artikel over hetzelfde idee.
De eerste sarcotheek zou volgens het boek bij het Drentse vlekje Twaalfdeveen dienen te verrijzen, maar het plan mislukt. En dat terwijl een van de auteurs van ‘De geschiedenis van de Middernachtzon’ over het sarcothekenplan minstens zo serieus is als de fictieve Michiel Marquette. Alleen weet deze auteur, Hugo Verbrugh, nu dat de tijd er nog niet rijp voor is. Trouw, 23-09-94
