Alewijn, abraham (1)

betekenis & definitie

ALEWIJN (Abraham) (1), geb. 16 Nov. 1664 te Amsterdam, gest. 4 Oct. 1721 te Batavia, zoon van Martinus Alewijn (1634-84) en Anna Hooftman (1641-89), achterkleinzoon van Dirk (1) (kol. 31), schijnt te Leiden en te Utrecht gestudeerd te hebben (een Abraham Alewijn, Amstelo-Batavus is 1685 te Utrecht, een Abrahamus Alewijn Amstelodamo-Batavus, volgens opgave 20 jaar oud, is 4 April 1682 te Leiden ingeschreven) en promoveerde 19 October 1685 te Utrecht in de rechten. Of hij koopman of advocaat is geweest, is niet zeker.