De R.K. St.-Liduïna en O.L.-Vrouwe Rozenkransbasiliek (Singel 106) is een kruisbasiliek met vijfzijdig gesloten koor, vijfzijdige zijkoorapsiden en een toren van drie geledingen met hoektorentjes, frontalen en een achtzijdige naaldspits. Deze met luchtbogen uitgevoerde rijke neogotische kerk verrees in 1880-'81 naar plannen van E.J. Margry. Sinds de sloop van de St.-Liduïnakerk aan de Nieuwe Haven (1969) fungeert het gebouw als bedevaartsoord voor de in 1890 heilig verklaarde St. Liduïna. De in 1990 tot basiliek verheven kerk is in 1994-'99 gerestaureerd.
Het interieur heeft stenen kruisribgewelven, monolithische marmeren zuilen en bij de kruising bundelpijlers met bladwerkkapitelen. De rijke neogotische inventaris is grotendeels afkomstig van atelier Margry & Snickers. Het koor bevat gebeeldhouwde voorstellingen van de geheimen van de Rozenkrans en in de noordelijke zijkoorapsis staat een St.-Liduïna-altaar. Door P. Peeters vervaardigd zijn het hoofdaltaar, de preekstoel en de kruiswegstaties. In de doopkapel bevindt zich de uit de Grote Kerk afkomstige gotische grafzerk van St. Liduïna († 1433). De forse pastorie (Singel 104), met ingangsportaal en hoektoren, werd in 1897 gebouwd naar ontwerp van Margry.
