Rivierdorp dat omstreeks de 12de eeuw ontstond op de westoever van de Vecht in een enigszins inspringend gedeelte van een grote westwaartse rivierbocht. De kern wordt gevormd door de bebouwing langs de Dorpsstraat, in feite een dijk die parallel met de Vecht loopt.
De buitenzijde van de dijk wordt gekenmerkt door een lage, merendeels aaneengesloten en van de Vecht afgekeerde bebouwing, met daartussen enkele steegjes naar het water. Langs de binnenzijde ligt de bebouwing meer verspreid, is ruimer en werd voorzien van voorerven. De Herv. kerk neemt hier een centrale plaats in. Het dorp werd in 1673 door Franse troepen in brand gestoken en grotendeels verwoest; de meeste bebouwing dateert van na dat tijdstip. Buiten de bebouwde kom liggen behalve boerderijen nog enkele buitenplaatsen. De meeste buitenplaatsen zijn echter verdwenen.
