Het Bisschoppelijk paleis (Parade 10-11) is ontstaan door samenvoeging van twee, in 1769 en 1776 gebouwde herenhuizen met koetshuizen en stallen. De huizen werden in 1827 door de Staat gekocht als huisvesting voor de bisschop, maar dat ging niet door tengevolge van protestants verzet en de Belgische afscheiding in 1830.
Het complex diende vervolgens als kazerne en militair hospitaal alvorens het in 1864 alsnog de bisschoppelijke residentie werd.De voorgevel heeft een smalle, rijk bewerkte kroonlijst en twee risalerende ingangspartijen met deur- en vensteromlijstingen in Lodewijk XV-stijl. De 19de-eeuwse empire-schuiframen hebben waaierzwikken en wisseldorpelklosjes. Inwendig zijn enkele kamers voorzien van Lodewijk XV-stucwerk, evenals de gangen en het trappenhuis met eikenhouten rococo-trap. Op de eerste verdieping van de rechter achtervleugel bevindt zich een kleine, driezijdig gesloten, neogotische kapel. Het paleis is in 1985-'90 gerestaureerd.
