Gepubliceerd op 10-10-2017

De R.K. St.-Severinuskerk in Grathem

betekenis & definitie

De R.K. St.-Severinuskerk (Kerkplein 2) is een driebeukige kerk met driezijdig gesloten koor, haakse aanbouw en een gedrongen toren van vier geledingen met ingesnoerde spits. De laat-romaanse mergelstenen toren met hoeklisenen en rondboogfriezen stamt uit 13de eeuw. In de 15de eeuw kwam een nieuw driebeukig schip tot stand, rond 1500 gevolgd door het laat-gotische mergelstenen koor. De kerk werd hersteld - na blikseminslag in de toren - in 1644 en in 1726. Door de vernieuwing van de zijbeuken in 1840 kreeg de kerk een pseudobasilicaal karakter. De kerk werd in 1944 sterk beschadigd. De in 1929 nog vernieuwde zijbeuk aan de noordzijde verving men in 1953-'54 door een haaks op de oude kerk staande nieuwe driebeukige bakstenen kerk in neogotische trant naar plannen van J. Franssen. Het oude koor dient nu als zijkapel. In de in 1954 herstelde toren hangt een door Henricus Petit gegoten klok (1794). De sacristie dateert uit circa 1932.

Inwendig heeft het 15de-eeuwse deel van de kerk enkele traveeën met ronde hardstenen pijlers voorzien van Maaskapitelen die kruisribgewelven dragen. Het interieur is gerestaureerd in 1995. Tot de inventaris behoren een gotisch altaar van mergel en hardsteen (mogelijk 14de eeuw), een groot kruisbeeld (eind 15de eeuw), enkele beelden (18de-19de eeuw) en - gesneden door F. Dieterich - een preekstoel (1843) en twee monumentale biechtstoelen (circa 1850). In de vloer liggen hardstenen grafzerken voor Borman (circa 1640) en J.G. van Kercken († 1769). Tegen de kerkmuur bevinden zich enkele 17de- en 18de-eeuwse stenen grafkruisen.

De voorm. pastorie (Kerkplein 3) is een fors tweelaags gebouw met eclectische vensteromlijstingen, gebouwd in 1850-'52, mogelijk naar ontwerp van P.M. Linsholt.