De R.K. St.-Christinakerk (Vroenhof 13) is een driebeukige kerk met driezijdig gesloten koor en een ongelede toren met ingesnoerde naaldspits. Uit de eerste helft van de 14de eeuw stamt de sobere mergelstenen toren zonder buiteningang. De torenspits heeft men in de 17de-eeuw vernieuwd, gezien de in de toren hangende klok van Nicolas Brochard en Antonin Richault (1617). De 14de-eeuwse kerk werd na vernielingen in 1389 en 1393 in gotische stijl herbouwd. Hiervan resteren de ronde hardstenen zuilen met Maaskapitelen onder de rondboogarcades in het middenschip. Van 1634 tot 1851 was het een simultaankerk voor katholieken en protestanten. De middeleeuwse kerk werd in 1851 vervangen door de huidige neoclassicistische kerk.
Het interieur daarvan wordt gedekt door een gestukadoord tongewelf (middenschip) en vlakke zolderingen (zijbeuken). Tot de inventaris behoren een barok hoofdaltaar met geschilderd altaarstuk (tweede helft 17de eeuw), afkomstig uit de St.-Maartenskerk te Luik, een preekstoel (circa 1800) en een door Pereboom & Leyser gebouwd orgel (circa 1855). In de muur van het kerkhof zijn twaalf 17de-eeuwse grafkruisen opgenomen. Andere interessante graftekens zijn de grafsteen voor J. Roosen († 1833) en de rijke zerk met vazen en kruis voor A.M.H.J. Ruland († 1916). De voorm. pastorie (Kerkstraat 15) is een gepleisterd dwars pand met hardstenen segmentboogvensters, gebouwd in de tweede helft van de 18de eeuw.
