Westernieland. Dit wegdorp ten oosten van Pieterburen is waarschijnlijk in de 14de eeuw ontstaan in een dichtgeslibde arm van de Hunze.
De Herv. kerk (Schaapweg 2) is een recht gesloten eenbeukige kerk voorzien van een ongelede toren met zadeldak. Het schip met spitsboogvensters is vermoedelijk 14de-eeuws, maar werd in 1831 ingrijpend verbouwd en gepleisterd.
In de laat-middeleeuwse toren, waarvan de westgevel is vernieuwd, hangt een klok uit 1753, gegoten door J. Borchardt.
Tot de kerkinventaris behoren een preekstoel met rijk snijwerk en het wapen van de familie Tamminga (omstreeks 1660), een herenbank met gesneden achterschot en wapen (17de eeuw) en een door de gebroeders Van Oeckelen gebouwd orgel met gesneden orgelkast (1899). De gepleisterde pastorie ‘De Weem’ (Schaapweg 4) dateert uit omstreeks 1875.
In de zijmuur zit een laat-gotische gevelsteen met reliëfvoorstelling van de Barmhartige Samaritaan. Het voorm. werkverschaffingskamp (Schaapweg 61), bestaande uit eenlaags houten barakken rond een rechthoekig plein, werd in 1939 gebouwd voor de arbeiders die werkten aan de inpoldering van de Linthorst Homanpolder.
In 1945-'47 was het ingericht als interneringskamp voor NSB-ers.
