De Herv. kerk (P. Muntinghepad ong., Termunten) is een eenbeukige kerk met recht gesloten koor en lage geveltoren, gelegen op een verhoogd kerkhof.
Van de oudste, wellicht vroeg-12de-eeuwse, kerk is inwendig in het midden van de noordwand een restant bewaard gebleven. In het derde kwart van de 13de eeuw werd deze kerk vervangen door een als kloosterkerk gebouwde kruiskerk, waarvan resten van de viering en het volledige koor behouden zijn.
Dit recht gesloten koor met topgevel is een fraai voorbeeld van rijk gedetailleerde romano-gotiek. Het muurwerk wordt geleed door hoge nissen met gedrukte spitsbogen; in de nissen zitten ronde lichtopeningen en daarboven smalle rondboogvensters dan wel blindnissen met siermetselwerk.
De topgevel heeft vijf diepe, klimmende nissen met dubbel kraalprofiel. Het koor staat op een basement van geglazuurde baksteen.
De dwarsarmen zijn aan het eind van de 16de eeuw gesloopt en het schip in de 17de eeuw, waarna de openingen van de viering zijn dichtgemaakt. In de 19de eeuw heeft men de westgevel beklampt en voorzien van een dakruiter.
Na zware oorlogsschade in 1945 werd de kerk in 1951 gerestaureerd naar plannen van A.R. Wittop Koning en R.
Offringa; daarbij is de huidige geveltoren tot stand gekomen.Het interieur van het koor is bij de restauratie voorzien van een nieuw gewelf; het oorspronkelijke meloenvormige koepelgewelf is waarschijnlijk al in 1741 uitgebroken. De benedenzone van het koor heeft ronde lichtopeningen gevat in door colonnetten gescheiden siervelden met boogfries. De bogen rond de geprofileerde vensters daarboven worden gedragen door colonnetten. De kerk bevat een romaans doopvont uit omstreeks 1200.
