(Waalbandijk 58) is een eenbeukige kruiskerk met driezijdig gesloten koor en een toren van twee geledingen met lage, ingesnoerde spits. De zware romaanse tufstenen toren en het romaanse schip dateren vermoedelijk van rond 1100.
De toren is in de tweede helft van de 12de eeuw en in de 16de eeuw verhoogd en van een gotische ingangsnis voorzien. Het smeedijzeren torenuurwerk is in 1754 vervaardigd door Goslink en Hendrik Ruempol. De huidige spits dateert uit 1840-'42; toen is ook het huidige koor gebouwd. De noord- en zuidgevels van het 16de-eeuwse transept zijn in 1920 in romaniserende vormen vernieuwd. Vanwege een dijkverhoging is daarbij het zuidtransept van deze tegen de dijk gelegen kerk ingekort. Er is toen een consistorie toegevoegd.
Bij de restauratie van de toren in 1956-'57, onder leiding van N. de Wolf, is een betonnen afgietsel aangebracht van een tot 1863 in de toren ingemetselde grafsteen van een Romeinse legerveteraan (circa 100 na Chr.). De statige blokvormige neoclassicistische pastorie (Waalbandijk 59) is in 1893 gebouwd.
