Kleine stad, ontstaan in de 11de eeuw bij een knooppunt van waterwegen. De nederzetting kreeg in 1268 stadsrechten en ontwikkelde zich tot een markt- en handelsstad, maar werd in die zin aan het eind van de middeleeuwen overvleugeld door Sneek.
IJlst bleef een centrum voor scheepsbouw en houtbewerking. De oudste bebouwing kwam tot stand als een langgerekt bebouwingslint aan weerszijden van de Ee; de onbebouwde achterterreinen werden begrensd door de Westelijke- en Oostelijke Dijgracht.
In de 17de en 18de breidde IJlst zich voornamelijk aan de noordzijde uit langs de Geeuw en de Wymerts (nu Wijddraai). Na de Tweede Wereldoorlog kwamen aan de noord- en oostzijde nieuwe wijken tot stand.
Het noordelijke einde van de Ee is in 1950 overkluisd. IJlst is een beschermd stadsgezicht.
