Scheikundige
m. (-n), beoefenaar der scheikunde; iem. die een betrekking bekleedt waarin de scheikunde beoefend of toegepast wordt, chemicus.
Van Dale Uitgevers (1950)
m. (-n), beoefenaar der scheikunde; iem. die een betrekking bekleedt waarin de scheikunde beoefend of toegepast wordt, chemicus.
Muiswerk Educatief (2017)
scheikundige - zelfstandig naamwoord uitspraak: schei-kun-di-ge 1. iemand die zich bezighoudt met het onderzoek naar de samenstelling van stoffen ♢ een scheikundige werkt vaak in een laboratorium Zelfstandig naamwoord: schei-kun-di-ge ...
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
drs. L.A. Beeloo (1981)
Een scheikundige of chemicus oefent een scheikundig beroep uit. De opleidingsmogelijkheden zijn: universiteit (doctorandus of doctor in de scheikunde); technische hogeschool (scheikundig ingenieur, technoloog); hogere technische school. Scheikundigen werken o.a. bij het wetenschappelijk onderzoek; in de chemische industrie (in laboratoria of in het...
Jozef Verschueren (1930)
m. en v. (-n) persoon die de scheikunde beoefent, kent: in een kruitfabriek. Syn. chemist.
J.H. van Dale (1898)
Scheikundige - m. (-en), beoefenaar der scheikunde; iem. die in de scheikunde ervaren is, chemist.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: