Wat is de betekenis van hikken?

(hikte, heeft gehikt), een hikkend geluid maken ; de hik hebben: ik moet telkens hikken ; — (ook) snikken, nokken.

hikken - Werkwoord 1. (inerg) een kort geluid voortbrengen door een onwillekeurige samentrekking van het middenrif ♢ Hij hikte nog een paar keer, maar gelukkig ging het over. Woordherkomst Klanknabootsing

hikken - regelmatig werkwoord uitspraak: hik-ken 1. een hikkend geluid maken, de hik hebben ♢ ik moet telkens hikken 1. ergens tegenaan hikken [er geen zin in hebben, het niet durven] ...

gevolg van plotseling samentrekking (afplatting) van middenrif waardoor de borstholte groter wordt en lucht met grote kracht naar binnen wordt gezogen. De stemspleet sluit zich hierbij. De gestopte inademing veroorzaakt het kenmerkende geluid.

v., hikje, hikkebikje; -de spreken, hikkerje.

hikte, heeft gehikt; een hikkend geluid maken, de hik hebben: met een hikkende stem, stamelende, hakkelende.

(hikte, heeft gehikt) [Iter. hijgen] 1. de hik hebben. 2. oprispen. 3. stamelen, stotteren: met een -de stem.

(hikte, heeft gehikt), (onoverg.) een hikkend geluid maken; de hik hebben.

hikken klankwoord Zie: hik