Wat is de betekenis van fluitschip?

o. (...schepen), (hist.) in het eerste kwart der 17de E. in gebruik gekomen soort van vrachtschip met drie masten en rondachtige romp, gewoonlijk 300 lasten metende.

fluitschip - Zelfstandignaamwoord 1. een Hollands scheepstype uit de de 17e en 18e eeuw . Woordherkomst samenstelling van fluit en schip

fluitschip - zelfstandig naamwoord uitspraak: fluit-schip 1. langwerpig vrachtschip met drie masten en ronde romp ♢ de goederen werden destijds aangevoerd met een fluitschip Zelfstandig naamwoord: fluit-schip het flu...

17e-eeuws scheepstype voor de grote vaart, driemaster met als meest voorkomende lengte ongeveer 30 meter. Fluitschepen werden in een aanzienlijk aantal gebouwd op de Zaandamse werven. Naar wel eens is opgemerkt kan het overwicht van de Hollandse zeevaart in de 17e en een deel der 18e eeuw in flinke mate worden toegeschreven aan de aanwending van di...

fluitschip - Noord-Europese zeevarende schepen uit de 16e tot en met de 18e eeuw, die meestal in Nederland werden gebouwd en een lading van minder dan 700 ton hadden. Ze hadden een lange, smalle romp met ronde stevens, aanzienlijk invalling, volle tuigage en een valse spiegel of een luithek op een rond achtersteven.

o. -schepen (zeker lang schip).

Fluitschip - Oud Hollandsch zeeschip van omstreeks 1600. F. werden vooral gebruikt voor de vaart op de Oostzee en Middellandsche Zee. Ook wel genoemd: Oostvaerders, en: Noordvaerders; de laatste waren de schepen voor de walvischvangst.

Zie fluytschip.

z.n.o. - Zie fluit.