Wat is de betekenis van Fama?

de faam, godin van het gerucht, geen eigenlijke mythologische figuur, hoewel Virgilius (Aen. 4, 178 vgg.) haar een dochter noemt van Tellus ; hij stelt haar voor als gevleugeld en met evenveel ogen en oren, tongen en monden, als zij veren aan het lichaam draagt.

faam (roem), roem

de faam, een allegorisch-symbolische figuur uit de Romeinse dichtkunst, die op de Griekse godin Pheme (Hesiodus) teruggaat. Ze belichaamt het oncontroleerbare gerucht, de (bij voorkeur kwade) roep van de mens, en wordt door Ovidius als boodschapster van zowel waarheid als leugen beschreven, die niet van elkaar te onderscheiden zijn.

Romeinse personificatie van het gerucht, die sinds Vergilius bij romeinse dichters optreedt. De bekendste beschrijvingen van het monster, dat de jongste dochter van Moeder Aarde (Tellus, Terra) genoemd wordt en voorgesteld wordt als gevleugeld en met evenveel oren en ogen, tongen en monden als het veren heeft, zijn te vinden bij Vergilius (Aeneis 4...

Romeinse personificatie van het gerucht (Verg. IV, 173 e.v.; Ov. XII, 39 e.v.).

godin van de roem; faam; mare.

roem; gerucht.

ae, f. 1. praatje, gerucht, verhaal, farria et litteris, mondeling en schriftelijk, Caes. 2. oordeel der menigte, openbare mening, volksstem. | roep; praegn. = goede naam, eer, roem, ook = slechte naam.

(Griekse mythologie), de godin van het, zowel goede als kwade, gerucht.