Wat is de betekenis van bluf?

m., 1. grootspraak, pocherij ; — bluf slaan grote vertoning maken, grootspreken; 2. Haagse bluf, stijfgeklopt eiwit met bessensap.

Bottom Line Up Front

bluf - Zelfstandignaamwoord 1. een poging iemand in de waan te brengen dat men iets achter de hand heeft ♢ Het is allemaal bluf. bluf - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bluffen ♢ Ik bluf 2. gebiedende wijs van bl...

grootpratery, spoggery, gebluf, grootpraat; oorbluf.

s., bluf, blast, poerim (it), wyn, swé (it).

m. (grootspraak): bluf slaan, opsnijden.

m. [klnb.] pocherij, snoeverij in woord of daad ; zij reisde in eerste klasse uit -; - en geur maken, slaan, pronken; slaan, opsnijden.

m., 1. grootspraak, pocherij; bluf staan, grote vertoning maken, grootspreken; 2. Haagse bluf, stijfgeklopt eiwit met bessesap; 3. poging of gedragswijze om anderen te overdonderen.

bluf geleed woord Zie: bluffen