bleten (bleiten)
Van pers., inz. van kinderen: huilen, schreien, blèren. Het lichaam was vermassakreerd om bij te bleten, maar de ziel, de goddelijke ziel, was zuiver en onaantastbaar gebleven, TIMMERMANS 1966, 223. Misschien zit God te bleiten als Hem ons bezig ziet, Uit: Kerstmis in Antwerpen 1978. Afl.: ble(i)ter, kind dat veel huilt; blete...
