In sommige romans komt het voor dat een personage een verhaal vertelt of schrijft dat ook compleet in de roman wordt afgedrukt.
Het beroemdste voorbeeld uit de Nederlandse literatuur is het verhaal van "Saïdjah en Adinda" in Multatuli’s Max Havelaar (1860). Andere voorbeelden: De wegen der verbeelding (1963) van Hella Haasse en The world according to Garp (1978) van John Irving. Wanneer een roman uit niet veel meer bestaat dan ingelaste verhalen spreken we van een raamvertelling.
