Modernisering van de landbouw, de industrie, het leger en het onderwijs en de wetenschappen, die de Chinese vice-premier Deng Xiaoping in 1975 voorstelde om de economie te herstellen.
Deze moderniseringen waren al door Mao Zedong in 1963 aangekondigd. Door de Culturele Revolutie (1966-69) had ideologie lange tijd hogere prioriteit dan economie. Het herstelbeleid van Deng was hoognodig om de chaos die de Culturele Revolutie in het land had veroorzaakt te bestrijden.
Door de Vier Moderniseringen werd in de Volksrepubliek China een begin gemaakt met de invoering van de vrije-markteconomie. De liberaliseringsmaatregelen stuitten weliswaar op weerstand van radicale communisten, maar werden vanaf 1976 toch doorgevoerd. Ze zorgden voor grote economische veranderingen. De Chinese economie begon te groeien. In de loop van de jaren negentig nam die economische groei zelfs zeer uitbundige vormen aan. De Vijfde Modernisering, democratie, bleef echter uit. Dat bleek heel wrang bij het bloedig onderdrukken van de opstand van studenten en andere opposanten op het Plein van de Hemelse Vrede op 4 juni 1989.
