Leider van de Peruaanse maoïstische beweging Lichtend Pad (Sendero Luminoso).
Guzmán Renoso werd in 1963 benoemd tot hoogleraar filosofie aan de universiteit van Ayacucho. Hij was actief in de Communistische Partij, totdat hij in 1970 de `PCP - Voor het lichtend pad van José Carlos Mariategui' oprichtte. Deze splinterpartij werd bekend onder de naam Lichtend Pad.
In 1979 dook Guzmán onder; een jaar later besloot hij de gewapende strijd aan te gaan. Daarbij ontwikkelde hij een effectieve guerrillatactiek: de ondergrondse strijders verborgen na elke aanslag hun wapens en keerden naar huis terug. Van verraad verdachte dorpelingen werden door `volkstribunalen' ter dood veroordeeld. Ook werden politici, rechters en politie- en legerofficieren `selectief geliquideerd'. De operaties van Lichtend Pad verplaatsten zich op den duur van het Andesgebergte naar de kuststeden en de armste wijken van de hoofdstad Lima.
De ideologie van Guzmán is doorspekt met elementen uit de Indiaanse cultuur. Zijn autoritaire leiding en de cultus rond zijn persoon moesten de arme boeren van de Andes aan de vroegere Inca-vorsten herinneren.
De guerrillastrijd kostte tussen 1980-92 aan minstens zesentwintigduizend mensen het leven, en veroorzaakte een economische schade van tenminste dertig miljard dollar.
Op 12 september 1992 werd Guzmán gearresteerd, en vervolgens op 7 oktober door een geheime militaire rechtbank tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Lichtend Pad zette de terreur voort, zij het in mindere mate, omdat de kracht van de organisatie was gebroken.
